Gemeenten Drenthe analyseren cliëntenbestand: "De weg naar werk is geen snelweg"

Onderkop:

Politiekverslaggever Rijk de Bat

In een recent debat presenteerde Wim Ravenshorst van SAMC de resultaten van een onderzoek naar het cliëntenbestand van de Participatiewet in drie Drentse gemeenten. De analyse biedt inzicht in de kenmerken van de doelgroep en de uitdagingen die zij ondervinden.

Tijdens een informatieve bijeenkomst presenteerde Wim Ravenshorst, werkzaam bij SAMC, de bevindingen van een uitgebreid onderzoek naar het cliëntenbestand van de Participatiewet in de gemeenten Assen, Aa en Hunze, en Tynaarlo. Het onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met de Hanzehogeschool, richtte zich op de kenmerken van de doelgroep en de effectiviteit van de huidige samenwerkingsafspraken.

Ravenshorst opende de presentatie met een analyse van de cliënten die een beroep doen op de Participatiewet. "Op 1 januari 2019 telden we ongeveer 2250 mensen die ondersteuning ontvingen, waarvan het merendeel een uitkering had," aldus Ravenshorst. Hij benadrukte dat de groep jongeren zonder uitkering, vaak met een beperking, naar verwachting zal toenemen.

Een belangrijk aandachtspunt was de overlap tussen de Participatiewet en WMO-dagbesteding. Uit het onderzoek bleek dat 121 mensen gebruikmaken van beide voorzieningen. "Er is geen significante toename van instroom in dagbesteding door de Participatiewet," stelde Ravenshorst gerust.

De presentatie bracht ook enkele demografische inzichten aan het licht. Zo is meer dan de helft van de bijstandsgerechtigden ouder dan 45 jaar, en bestaat 70% uit alleenstaanden. "Het is opvallend dat veel mensen met een uitkering alleenstaand zijn," merkte een deelnemer op, waarop Ravenshorst uitlegde dat dit vaak samenhangt met psychische problemen en sociale omstandigheden.

De discussie verschoof naar de toewijzing van voorzieningen en de effectiviteit van de huidige routes naar werk. Ravenshorst benadrukte dat de indeling in routes, zoals werknemer en vrijwilliger, over het algemeen goed aansluit bij de mogelijkheden van de cliënten. "Het risico dat mensen ten onrechte niet worden voorbereid op werk is klein," verzekerde hij.

Toch zijn er verbeterpunten. Zo gaven cliënten aan dat de kwaliteit van begeleiding soms wisselt en dat er behoefte is aan meer vakgerichte taalcursussen voor statushouders. Ook werd de noodzaak van betere samenwerking tussen zorg- en werkorganisaties benadrukt. "De samenwerking verloopt goed, maar is afhankelijk van persoonlijke relaties tussen medewerkers," aldus Ravenshorst.

Het debat eindigde met enkele aanbevelingen, waaronder het aanstellen van een functionaris met mandaat om schotten tussen organisaties te doorbreken. "Vertrouwen in de uitvoeringsorganisatie en transparantie over resultaten zijn cruciaal," concludeerde Ravenshorst.

Met deze inzichten hopen de gemeenten hun beleid verder te optimaliseren en de participatie van hun inwoners te vergroten. Het onderzoek biedt een waardevolle basis voor toekomstige beleidsvorming en samenwerking binnen het sociaal domein.